●▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●
●▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬●
Cumhuriyet’ten sonra Türkiye’de 1926′de “Milâdî Takvim” kabul edilmiş, 1342 Ocak ayının 1. günü, 1926 yılının 1. günü olmuş ve böylece yılbaşı batı ülkelerindeki gibi Ocak ayı başına getirilmiştir.
Ülkemizde her yıl 1 Ocak günü resmî tatil günüdür.
Bu tatilin ve kutlamasının Hıristiyan dünyasının bayram olarak kabul ettiği Noel’le alâkası yoktur. Hıristiyanlar arasında Noel kutlamaları Hz. İsa’nın doğum tarihi olarak kabul edilen 25 Aralıkta başlar ve bir hafta devam eder. Dinî bir özellik taşır. Bizim için ise yılbaşı sadece bir takvim olayıdır, hiçbir dinî özelliği yoktur.
Yılbaşı kutlamaları sadece Hıristiyan geleneğinden ibaret değildir. On bin yıllık bir geçmişe sahiptir. Eski Mısır’dan Perslilere kadar pagan kültürünün egemen olduğu toplumlarda kış dönümü festivalleri yapılırdı coşkulu kutlamalarla. Daha sonra Yunanlılar, Romalılar bu geleneği devam ettirdiler. Hz İsa’nın doğum tarihi esas alınarak Hıristiyan batı da yılbaşını medeniyetinin temelini teşkil eden pagan kültürünün etkisi ile kutlama geleneğini devam ettirmiştir. Noel kutlamaları ne kadar yılbaşından ayrı olarak ele alınsa da her ikisinin de dayandığı nokta bizim dışımızdaki geleneklerdir.
Peyami SAFA’nın dediği gibi insanlar yılbaşında neden eğlenir ki, her yılbaşı yaşlanmanın bir göstergesi, her yılbaşı ölüme yaklaşmak için bir adım değil mi? İnsanların bu kadar sevinmesini, eğlenmesini gerektirecek ne özellik var ki bu yılbaşında? Yoksa insanlar bedbaht geçirilen bir senenin muhasebesini yapamadıkları için, bunu kendilerine unutturmak arzusu ile mi böyle kendilerinden geçiyorlar acaba?
