Eskilerin, 365 günlük yılı, 179’u ‘kasım’ ve 186’sı ‘hızır’ günleri olarak ikiye ayırdıkları, yılın kış devresinin 8 Kasım’da başladığı ve 6 Mayıs’ta da hıdırellez ile birlikte yaz devresi, yani hızır günlerine girildiği söylenir.
Kasımın 46’sında, 40 gün anlamına gelen ‘erbain’, 86’sında da 50 gün anlamına gelen ‘hamsin’in başladığı, böylece kışın en soğuk zamanları olan 90 günlük sürenin geçtiği, kasım günlerinin ortasını geçip 100 gün geride kalınca halk arasında zorlu kış günlerini bırakmanın bir ifadesi olarak ‘geldik yüze, çıktık düze’ denildiği ifade edilir.
Kasımın 105’inde (19-20 Şubat) birinci cemrenin havaya, 112’sinde (26-27 Şubat) ikincisinin suya, 119’unda da (5-6 Mart) üçüncü cemrenin toprağa düştüğüne ve yedi günlük aralıklarla buraları ısıttıklarına inanılır.
Cemrelerin düşüş sıralamasında önce hava ısınıyormuş gibi görünse de havanın doğrudan güneş ışınları ile ısınmadığı, “Güneşten gelen ışınlar önce yeri, yerden yansıyan ışınlar ise havayı ısıtırlar”
